Autor, Pan Paweł Łazuchiewicz, długoletni pracownik służby informatyki Narodowego Banku Polskiego, prezentuje zarys historii informatyki w NBP.
Narodowy Bank Polski (NBP) jest polskim bankiem centralnym z siedzibą w Warszawie. Podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu NBP. NBP przysługuje wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych Rzeczypospolitej Polskiej. Do zadań NBP należy także: organizowanie rozliczeń pieniężnych, prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi, prowadzenie działalności dewizowej, prowadzenie bankowej obsługi budżetu państwa, regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie, kształtowanie warunków niezbędnych dla rozwoju systemu bankowego, opracowywanie statystyki pieniężnej i bankowej, bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej. Narodowy Bank Polski rozpoczął działalność w 1945 r. Początkowo funkcjonował jako bank państwowy pod nadzorem ministra skarbu. Aż do końca lat 80. zajmował się działalnością ogólno bankową : był monopolistą nie tylko w dziedzinie emisji pieniądza, ale także udzielania kredytu i gromadzenia oszczędności. Poza NBP działały tylko następujące banki: PKO czyli Powszechna Kasa Oszczędności (do 1975 roku, w latach 1975-1987 włączona do NBP), Bank Handlowy, Bank Rolny, Bank Inwestycyjny oraz Bank Pekao S.A. (Bank Polska Kasa Opieki S.A obsługa dewizowa ludności – znany głównie z działalności sklepów dewizowo-bonowych - późniejszy Pewex). W okresie transformacji lat 90-tych wydzielone zostały z NBP banki regionalne i komercyjne (w tym PKO BP), a sam NBP zajmuje się tylko emisją pieniądza i polityką monetarną państwa (funkcja monetarna). 1 stycznia 1995 r. NBP przeprowadził denominację złotego.
Całość artykułu jest dostępna w archiwum serwisu i pod poniższym linkiem.